Practise what you preach

Jelmer Jepsen is nu ruim een jaar LHBTI+ adviseur bij de gemeente Utrecht. Een baan die hem op het lijf geschreven is, zo blijkt uit ons interview. Want de gemeente Utrecht staat dan wel bekend om een tolerante gemeente, maar er is nog steeds veel werk aan de winkel. En daar wil Jelmer graag een steentje aan bijdragen.

Discriminatie is onacceptabel. Dat is wat betreft de gemeente Utrecht geen loze kreet. De gemeente spreekt zich nadrukkelijk uit tegen discriminatie en maakt zich sterk voor een inclusieve samenleving en een volwaardige participatie voor iedereen. De Regenboogagenda is daar een belangrijk onderdeel van. Waar volgens Jelmer continue aandacht voor moet zijn is onderwijs. En dan niet alleen op middelbare scholen maar ook op basisscholen, MBO’s en HBO’s. “Eigenlijk moet ieder leerjaar aandacht worden gegeven aan seksualiteit en diversiteit. We moeten blijven duidelijk maken dat iedereen mag zijn wie hij is.” Ook op sportgebied zijn we er nog lang niet, geeft hij aan. “Een 13-jarige jongen die op voetbal zit en op jongens valt maar niet weet hoe hij daar mee om moet gaan om maar een voorbeeld te noemen. Dan denk je misschien: wat heeft een gemeente daarmee te maken. Maar de gemeente Utrecht is bijvoorbeeld ook betrokken bij onderwerpen als gezonder leven, bewegen en sociale cohesie in wijken. Sport is daar een goed middel voor. Als je vanwege je geaardheid hier niet aan deel kunt of durft te nemen, gaat er dus iets niet goed. In Utrecht moet iedereen mee kunnen doen.”

Helaas blijkt steeds maar weer dat de Regenboogagenda nog niet van tafel kan. “Er zijn nog veel plekken waar je niet kunt zijn wie je bent. Dat geldt bijvoorbeeld ook voor de werkvloer. Er worden nog te vaak vervelende grapjes gemaakt.” In de praktijk blijkt volgens Jelmer dat mensen zich dat aantrekken, en zich daardoor bijvoorbeeld vaker ziek melden, maar er niet mee naar hun leidinggevende of vertrouwenspersoon gaan.

De gemeente wil dat stadgenoten wonen in een veilige stad en dan moet je als gemeente natuurlijk ook zelf het goede voorbeeld geven. Practise what you preach dus. Volgens Jelmer geen loze woorden. “En dat goede voorbeeld geven doet de gemeente. Andere dorpen en steden nemen regelmatig contact op om te vragen ‘hoe wij dat hebben geregeld.’ Onlangs nog, na het ondertekenen van de Nederandse Intersekseverklaring. Onder andere Rotterdam en Arnhem zijn naar aanleiding hiervan ook aan de slag gegaan met het onderwerp. Jelmer zelf ervaart geen problemen met discriminatie, “maar toch was al vrij snel mijn bingo kaart vol”. Huh? Dat behoeft enige uitleg. “We hebben met medewerkers van de gemeente een keer meegedaan met de zogenaamde Privilegebingo van de Transketeers. Aan de hand van een aantal stellingen over onder andere etniciteit, sociaal-economische klasse, gender en seksualiteit, kom je er tijdens de bingo achter wie in de groep de meeste en wie de minste privileges heeft. Iedereen begint er wat lacherig aan maar al snel komt de boodschap over. Hetero’s hebben bijna altijd als eerste bingo; alle clichés worden dan maar weer eens bevestigd.”

Feestje voor de hele stad
Jelmer was van 2002 tot 2005 vrijwilliger bij het toen nog kleinschalige Midzomergracht Festival. Zo regelde hij de programmering; hij heeft bijvoorbeeld Ellen te Damme geboekt. Het festival heeft zich door de jaren heen echt ontwikkeld en op de kaart gezet, vindt hij. “Toen was het echt nog een roze feestje; nu is het een feest voor de hele stad dat we hopelijk volgend jaar weer groots kunnen vieren!” Hij verheugt zich er nu al op.

Schaamrood op de kaken
Jelmer is ook schrijver en heeft vorig jaar zijn eerste kinderboek uitgebracht: Stuntvlogger Sam en de wolf van Weverseind. Het boek werd o.a. genomineerd voor de Hotze de Roosprijs (Hotze de Roos is de schrijver en bedenker van de Kameleon boeken, red). En ook binnen zijn schrijfcarrière komt hij diversiteitsvraagstukken tegen. Tijdens het kinderboekenbal zat Jelmer trots in de zaal maar al snel kreeg hij het schaamrood op zijn kaken. “Een van de sprekers hield een pleidooi voor meer diversiteit in kinderboeken, en ik realiseerde me op dat moment voor het eerst dat er in mijn boek totaal geen diversiteit zat. Niet bewust, natuurlijk. Tijdens het schrijven heb ik me denk ik teveel geconcentreerd op de grappen, op het rare avontuur dat Sam beleeft en de gekke stunts die hij doet. In deel 2 van de Stuntvlogger Sam serie, dat onlangs is uitgekomen, heb ik hier bewust wel aan gewerkt. Sam heeft in dit deel bijvoorbeeld “diversere” klasgenootjes en leraren…

Tekst: Yolande Deuss Circle Communicatie
Fotografie: Martijn Gijsbertsen Martijn Gijsbertsen Fotografie